Boże miasteczko

Gdy w 1274 r. książę pomorski Mszczuj II darował cystersom ówczesną maleńką wioskę Pelplin, było już jasne, że to miejsce nie może się inaczej rozwijać niż z Panem Bogiem pod rękę. I tak maszerują po dziś dzień. A Pelplinowi wyszło to wyłącznie na dobre. – Szczęść Boże! – A Bóg zapłać, Bóg zapłać – odpowiada mi sympatycznie wyglądający młody kleryk. To jedno z nielicznych miasteczek w Polsce, w których by spotkać księdza, wystarczy wyjść na ulicę. Można by napisać, że to taka „Boża miejscowość”. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że to zmodyfikowana wersja akademickiego miasteczka, jakie spotkać można w Warszawie, Krakowie czy Lublinie. Z tą różnicą, że zamiast studentów po ulicach spacerują duchowni. Od miasteczek studentów różni je coś jeszcze – atmosfera. W Pelplinie jest nadzwyczaj