Głowa do góry

Kręci mi się w głowie. Świat wokoło zaczyna jakby pływać. Opieram się dłonią o stojący w pobliżu murek, aby znaleźć jakiś stały punkt zaczepienia. Przez chwilę jest nawet lepiej. Może usiądę? Może mi się poprawi? Chowam twarz w dłoniach. Błąd. Szybko pojawiają się nudności. Muszę zaczerpnąć powietrza. Pochylenie głowy nie jest w tej sytuacji najlepszym rozwiązaniem. Tym bardziej zakrywanie twarzy dłońmi. Te zresztą w zadziwiający sposób wydają się raz zbliżać, raz oddalać. Nic już z tego nie rozumiem. Najwyraźniej mam halucynacje. Co się ze mną dzieje? Skąd ten stan? Usiłuję szybko sporządzić w głowie krótką analizę ostatnich godzin mojej podróży. Może w ten sposób odnajdę przyczynę. Po krótszej chwili wytężonej pracy umysłu już chyba wiem. Ciąg przyczynowo-skutkowy zaczyna mieć sens.