Okrucieństwo, które miało być przykładem

„Każdego mieszkańca należy zabić” – taki rozkaz wydał Adolf Hitler na wieść o wybuchu Powstania Warszawskiego. Bezwzględna eksterminacja rozpoczęła się 5 sierpnia 1944 r. Przez kilka dni śmierć poniosło ok. 65 tys. mężczyzn, kobiet i dzieci. Na mocy decyzji przywódcy III Rzeszy mieszkańcy Warszawy mieli być wybici, miasto zrównane z ziemią, by stanowić – jak chciał Hitler – „zastraszający przykład dla całej Europy”. Do realizacji zbrodniczego planu wysłano 6,5 tys. żołnierzy, w tym słynące z okrucieństwa brygady SS Oskara Dirlewangera i (rosyjskiej) SS RONA Bronisława Kamińskiego. Naziści byli bezwzględni. Przeprowadzali obławy i rozstrzeliwali zatrzymanych na podwórkach, ulicach i w parkach. Wrzucali do mieszkań granaty, a następnie podpalali domy. Wielu ludzi spłonęło żywcem. Największe