Dwa końce świata

Człowiek jest istotą ciekawską. Od mileniów nasi przodkowie zadawali sobie pytanie o przyczyny i sens istnienia świata. Dziwne byłoby, gdyby nie zastanawiali się też, jak on się skończy. Celowały w tym zwłaszcza cywilizacje myślące o czasie w sposób linearny. I tak np. kultura chrześcijańska stworzyła Apokalipsę, która stała się zaczątkiem całego gatunku utworów opisujących czekającą ludzkość na końcu świata zagładę. Wszelkiej maści proroctwa dotyczące dni ostatnich cieszyły się wyjątkowym zainteresowaniem w średniowieczu. Ówcześni ludzie apokalipsy wypatrywali z mieszaniną strachu i nadziei, a dotykające Europę klęski elementarne i plaga przemocy tylko umacniały ich w przekonaniu, że koniec jest bliski. Z czasem ludzkość weszła na drogę racjonalizmu i do wszelkiej maści mistycznych