Sztuka salonu

Jerzy Stuhr mówi Onetowi, że planowany film o Smoleńsku Andrzeja Krauzego „wydaje mu się jakąś hucpą”. Hucpą to był na przykład „Spis cudzołożnic” Stuhra– aktorsko, reżysersko i scenariuszowo. Stuhr mówi, że kiedyś współpracował z Krauzem. Szkoda, że przy tej okazji nie podpatrzył u Krauzego, jak się reżyseruje filmy. A poza tym, według taty Stuhra, dzisiaj filmy mają być tylko o Jedwabnem. Zastanawiam się, na czym to polega, że ludzie utalentowani, niegdyś przez nas podziwiani za swoją twórczość, w III RP tak strasznie oderwali się od rzeczywistości. Może to samouwielbienie, które wielu twórców atakuje na starość? Może skutki uzależnienia od „Gazety Wyborczej” i stałe przebywanie w towarzystwie wzajemnej adoracji? A może to, że bycie artystą było łatwiejsze w PRL u niż jest w demokracji