Koniec rusofilstwa

W tradycji polskiej inteligencji rzadko kiedy zdarzała się prymitywna rusofobia. Panował zwykle konsensus dotyczący wielkości kultury tworzonej przez wielu Rosjan. Można było być rusofilem, a jednocześnie bardzo krytycznie oceniać rosyjską politykę, ba, pozostawać jej aktywnym wrogiem. Od 2010 r. próbowano czegoś innego: miłość do kultury rosyjskiej przenoszono na akceptację rosyjskiej polityki. Zaczęto nawet mówić o konieczności głębszej penetracji Polski przez rosyjski kapitał. Rok 2014 przyniósł jednak przełom. Ukochana przez wielu Rosja staje się agresorem i zagrożeniem pokoju w Europie. O ile wcześniej można było uprawiać putinofilię z czystej głupoty, o tyle dziś trudno to robić bez posądzenia o zdradę. Obecne wydarzenia na Ukrainie pokazują też, że nie da się odrywać myślenia o