Na cmentarzu z Jaruzelem

Przyszedłem na pogrzeb dyktatora, trzymając zdjęcie Emila Barchańskiego podpisane: „Zamordowany w 1982. Miał 17 lat. Ofiara Jaruzela”. Grała orkiestra, była asysta Wojska Polskiego. Żołnierze mieli naprawdę smutne miny. W pewnym momencie kordon policji osłaniający kondukt pogrzebowy od „gapiów” się poluzował. Wraz z dwójką przyjaciół, Tomkiem i Alkiem, przecisnęliśmy się i już po chwili szliśmy wśród prawdziwych sław. Ciosek, Kiszczak, Urban… Obok Stanisława Cioska. Metr za nami Jerzy Urban (na wózku przyjechał się pożegnać z Jaruzelem). Metr przed nami sam Kiszczak. I wiele innych „ludzi honoru” (cytując Michnika), których imion nie znałem, ale musieli być znani, bowiem tłoczyło się wokół nich mrowie ludzi, głaszcząc, komplementując, zabawiając. „Jak zdrowie, panie admirale?”; „Panie