Wigilia postmodernistyczna

Kiedy gwiazdy na niebios cokole układają się w zaprzęg poszóstny, siada Polska przy wspólnym stole, konstatując: tyle miejsc pustych. Piotr w Hiszpanii, a Ewa w Holandii, Maciek wraca, lecz wrócić nie może, przysłał kartkę z Nowej Zelandii, wróci, jeśli tam zrobi się gorzej. Jaś w kurorcie, zerwał z tradycją, Zośka żyje z Małgośką, świąt nie chce. Dziadków nikt nie odebrał z hospicjum. No, a szwagra poniosło w Donieckie. Pozostałym głupio przy stole. Liczba dań nie sięga dziewięciu. W radiu już nie nadaje się kolęd, by nie drażnić obcoplemieńców. Dzieci głośno ziewają – nuda – drażni je ta niezwykła idylla. „Lepiej pójść, by coś zjeść, do fast fooda!”. I tak płynie współczesna Wigilia.