Pociąg do złota

Na stacji jest w tej chwili bardzo głośno. Syk, fukanie, przeciągły gwizd. Spod lokomotywy raz po raz wydostają się kolejne kłęby pary i dymu. Wychylający się z okna lokomotywowej maszynowni pan wydaje się bardzo podniecony poruszeniem, jakie wywołał wśród oczekujących na peronie. Z tego, co widzę, wnioskuję, że stoją na nim głównie Chińczycy. Jeżdżąc już jakiś czas po Australii, z ręką na sercu mogę stwierdzić, że skośnoocy Azjaci to najbardziej liczebna grupa turystów odwiedzających Antypody. Pociąg powoli rusza. Ospała lokomotywa jakby dla sprawdzenia się, jakby na próbę delikatnie naciąga poluzowane do tej pory sprzęgi łączące wagony. Pociąg de-likatnie drgnął. Jest dobrze. Lokomotywa da radę. Ubrany na galowo, jakby z XIX w. zawiadowca zaprasza ostatnich pasażerów do zajmowania