Zszedłem ze złej drogi. Chcę wrócić do Polski

Spotkałem go tuż po tym, jak odsiedział długi wyrok na drugim końcu świata. Odsiedział co do dnia. Dosłownie. Żadnego warunkowego zwolnienia. Żadnego wypuszczenia przed terminem. Żadnej amnestii. No mercy. Słuchałem, jak wyrzucał z siebie to, co przeżył. Spisałem. Było tak. Wiesz, to był fatalny tydzień. Wpadło trzech Polaków. Każdy pracował dla kogo innego. Najpierw facet z „Pruszkowa”, gruba ryba. Ważny gość. Potem ktoś z „Pruszkowa” do niego nawet przyjechał do więzienia, na widzenie. Po dwóch dniach – Rafał z Gdyni. Po kolejnych dwóch – ja. Każdy z nas na lotnisku międzynarodowym w Limie. Miałem lecieć do Włoch, tam mieszkałem. Tylko ten z „Pruszkowa” leciał do Warszawy. Rafał i ja mieszkaliśmy poza Polską. Ja tego śmiecia (narkotyków – przyp. red.) do Polski nie woziłem. Do kraju