Dwa lata dobrej zmiany

W to, że Andrzej Duda zostanie prezydentem RP, nie wierzyło wiele osób. Pamiętamy choćby zadufane słowa Adama Michnika, że Bronisław Komorowski, by przegrać reelekcję, „musiałby przejechać po pijanemu na pasach ciężarną zakonnicę”. Szczęśliwie obyło się bez tego.  Pamiętamy jednak także, że nawet tęgie prawicowe pióra drwiły w publicystyce z pomysłu, by to skromny i sympatyczny współpracownik śp. Lecha Kaczyńskiego rzucał rękawicę nadmuchanemu sondażami Komorowskiemu. Drwiły prawicowe kataryny i kataryniarze. Całkiem zapewne przypadkowo kpili ci, którzy dziś nie ustają w podszeptywaniu prezydentowi, by ten odciął się od „smoleńskich radykałów”. Ludzie, którzy w swoich ocenach mylą się z podobną częstotliwością, z jaką swoje gafy wygłaszał Bronisław Komorowski w końcówce kampanii