Piątek i Sobota

Trasa na Kutno wiedzie między polami. Najbliższy większy las pozostawiliśmy już za sobą. To Las Witowski, z polodowcowym jeziorkiem pośrodku. Dziś jednak wizytę w tej naturalnej ostoi musimy odłożyć na inny czas. Jedziemy dalej, na północ. Jeszcze chwilka i powinniśmy być na miejscu.

Na pierwszy rzut oka miejscowość, do której wjeżdżamy wraz ze sznurem innych aut, nie będzie różnić się zupełnie od całej reszty, którą po drodze mijaliśmy. Ot, ciągnące się wzdłuż wąskich ulic płoty próbujące uchronić ostatnie zrębki intymności mieszkających w niewielkich domkach ludzi. Część okien dzieli od ulicznego krawężnika nie więcej niż pięć metrów. Kierowcy widzą wyraźnie grządki okolicznych przydomowych ogródków pielonych akurat przez pochylone w trudzie kobiety.