Doktor Tusk i pan Hyde

Szef Rady Europejskiej występuje ostatnio w dwóch różnych wcieleniach, niczym bohater noweli Roberta Louisa Stevensona. Raz to dobrotliwy dżentelmen moralizujący i łagodnie pouczający innych, a raz odrażający moralnie typek, oblewający ludzi nieczystościami. Czasem wręcz się rozdwaja, jak podczas sławetnego występu na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie sam sobie pod nieco innym obliczem zrobił wstęp pozwalający właściwie pojąć główny „wykład”. Pamiętajmy bowiem, że doktor Henry Jekyll i pan Edward Hyde to wszak ta sama osoba, tyle że prezentująca różnej widowni różne, przeciwstawne wymiary osobowości tej samej postaci. Jednak w miarę rozwoju akcji coraz trudniej mu odzyskiwać ową niby dobrotliwą twarz i zachodzi obawa, że w końcu jego właściwym obliczem okaże się morda chama – jego „