Sługa Słowa Wcielonego

Być raczej kapłanem służącym ludziom niż uczonym teologiem. Takiego wyboru swojej drogi duchowej dokonał Zygmunt Kryszkiewicz, Sługa Boży z zakonu Męki Pańskiej, który po wstąpieniu do nowicjatu otrzymał imię Bernard. „Zostałem kapłanem Boga Zastępów – pisał w liście do matki w dniu prymicji – zostałem pośrednikiem między niebem a ziemią, Stwórcą a stworzeniem, tym, który każdego dnia wstępuje do ołtarza Pańskiego, tym, na którego rękach każdego poranka spoczywa Bóg, Słowo Wcielone, tym, do którego mają przychodzić serca złamane, by mówić to, czego częstokroć nie ośmieliłyby się wyznać własnemu ojcu, matce, bratu, najzaufańszemu przyjacielowi… Zostałem kapłanem”. Zanim to jednak nastąpiło, droga o. Bernarda Kryszkiewicza była trudna i wyboista. Kiepski uczeń wybitnym duchownym Zygmunt