Generałowie listy piszą

Starsi pamiętają powieść „Nikt nie pisze do pułkownika” Gabriela Garcii Márqueza i piosenkę „Skaldów” o listonoszu „Ludzie listy piszą”, a tu naraz listy zaczęli pisać generałowie. Moda na wypowiedzi wojskowych poza krajami Ameryki Łacińskiej i wątpliwie europejską Turcją dawno przeminęła. Ale skoro nikt nie pisze do pułkownika czy generała, to ci emeryci w pełni sił, zdesperowani brakiem wyjaśnień od władzy, sami zaczynają pisać, zadając własnym rządom niewygodne pytania. I nie należy takich listów lekceważyć, bo kiedy ich adresat milczy, odzywają się ci, do których są one w istocie skierowane – milcząca dotąd większość.

We wspomnianej Turcji głos generałów rozbrzmiewał w obronie neutralnego religijnie państwa w duchu jego twórcy