Czas na ofensywę

To, co wydarzyło się w Brukseli podczas budżetowego szczytu, można wykorzystać jako lekcję praktycznej polityki europejskiej. Tego na przykład, czego nie mówić, jakich błędów nie popełniać. Przedstawiciele obozu władzy zamiast nauki wolą jednak propagandę połączoną z teatrem. I to właśnie jest pierwsza lekcja. Poddanie całości przekazu politycznego propagandzie i teatrowi powoduje, że po stronie obywateli zanika możliwość oceny działania władzy. Jak mamy społecznie ocenić rezultat negocjacji, skoro były one przedstawiane jako połączenie totolotka z gwiezdnymi wojnami? Z jednej strony premier przed oczami obywateli machał miliardami złotych ułożonymi w równe kupki po 100 (mówił, że tych stosów setek może być nawet i cztery), a z drugiej z marsową miną zapowiadał, że idzie ze swoim mieczem