Pod trupią główką

Rozpylają ciemne światło. Żarówki u powały, pomalowane na czarno. W każdym baraku takie same, prószące mrok na ciała w szeregach, spoczywające na ułożonych równo siennikach. Ciemność osiada na głowach, korpusach i kończynach, przeciska się przez szpary w deskach, stuka w okna, za którymi noc panuje jeszcze niepodzielnie (niebawem skapituluje, zaskoczy ją Blitzkrieg świtu). Wstawać! Wstawać — krzyczą żarówki, czarne trupie główki umieszczone w belkowaniu bloków 45 i 46 w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen, dokąd przywieziono z Wrocławia grupę krakowskich profesorów. „Budzono nas rano o wpół do szóstej przez zaświecenie świateł – wspominał Jan Gwiazdomorski z Wydziału Prawa UJ. – Te »światła« to były bardzo słabe lampki elektryczne, w dodatku zamalowane czarną farbą. W Sachsenhausen