Minitraktat o znikaniu (1)

„Grób Agamemnona”, jeden z najsłynniejszych polskich wierszy politycznych, przyszedł mi na myśl, kiedy zastanawiałem się, co można by napisać, jak można by ocenić wydarzenia, które rozegrały się w nocy z 17 na 18 września 1939 r. na polsko-rumuńskim przejściu granicznym w Kutach. Juliusz Słowacki mówi w „Grobie Agamemnona” o wstydzie, z jakim musiałby się zmierzyć, gdyby przyszło mu stanąć twarzą w twarz ze spartańskimi wojownikami Leonidasa, poległymi w wąwozie termopilskim. Zostają tu sobie przeciwstawione dwie bitwy starożytności, dwa miejsca symboliczne – Termopile i Cheronea: „Na koń! – Tu łożem suchego potoku, / [...] Lecę, a koń się na powietrzu kładnie – / Jeśli napotka grób rycerzy – padnie. // Na Termopilach? – nie. Na Cheronei / Trzeba się memu załamać koniowi, / Bo jestem z