Starzyński. Śmierć i nieśmiertelność (1)

Miał być więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Dachau. Rzekomo przeznaczono dlań specjalny bunkier nr 13/14. Obozowa opowieść głosiła, że w październiku 1943 r. esesmani znęcali się nad nim, bezustannie odtwarzając płyty z jego przemówieniami radiowymi z czasów oblężenia stolicy. Sceny te stworzyła zbiorowa wyobraźnia, nic więc nie stoi na przeszkodzenie, by i nam Stefan Starzyński objawił się w taki sposób, w jaki objawił się swoim współczesnym. Jest wieczór. W długim korytarzu (lamperia w kolorze morskiej zieleni, powyżej nieskazitelna niemiecka biel) płoną żarówki. Dwie lub trzy – tutaj rozrzutność nie jest wskazana. Drzwi celi z wziernikiem i kratką umożliwiającą komunikację z więźniem otwierają się bezgłośnie. Właśnie tak to słyszę – cisza doskonała, milczenie, które przerywa