NASZ CYKL \ AFAZJA POLSKA Bezradność śmiertelnej ręki (1)

Pisanie o historii to czynność beznadziejna. Kiedy kronikarz siada nad pustą kartą, wierzy, że zdoła ogarnąć wszystko, co najważniejsze, że odszuka i wskaże linie główne i poboczne, że z jego opisu wyłoni się jasny obraz minionego czasu. Ale całość jest złudzeniem, a każda synteza rodzajem intelektualnego preparatu, tak przystającego do rzeczywistości, jak pojedyncza czarno-biała fotografia przystaje do realnej plątaniny miejskich ulic, różnorodności budowli i setek tysięcy ludzkich twarzy, losów, opowieści. Niczego nie da się dotknąć. ?ycie przecieka mi?dzy palcami ?miertelnej r?ki trzymaj?cej pi?ro. Narracja ma?w?asne prawa. Trzeba czuwa? nad jej porz?dkiem i?kompozycj? ??w?przeciwnym wypadku zatraci swoje znaczenia, przemieni si? w?niezborn? gadanin?, powr?ci do?pierwotnego chaosu ?