Stara sztuczka

Moja śp. mama miała bzika na punkcie kaligrafii oraz przestrzegania zasad pisowni i przez dziesięciolecia starała się, z miernym powodzeniem, wpoić je swojej starszej latorośli, czyli mnie. W połowie lat 80. XX w. wykorzystywał to podstępnie tata, który tuż przed rozpoczęciem emisji kolejnego odcinka serialu „Niewolnica Isaura” zaglądał do mojego pokoiku. Zaglądał, prosił o pokazanie zeszytu do języka polskiego i niedbale go przeglądał, a gdy znalazł jakiś zagięty róg kartki, kleks wielkości główki szpilki i źle postawiony przecinek, robił zmartwioną minę, kiwał teatralnie głową i szedł dzielić się swoim frasunkiem z mamuśką. Natychmiast perypetie pięknej Brazylijki przestawały mieć jakiekolwiek znaczenie, gdyż w mamie budził się demon pedagogiczny i przystępowała do „niesienia kaganka