Czerwone i białe

Dwie głowy zwieńczone budionówkami wychylają się z okna. Flaga jeszcze powiewa na wietrze. Po chwili ląduje w rękach sołdatów. Właśnie tak należy to czynić: chwycić za przeciwległe rogi i pociągnąć. „Odin, dwa, tri! ”. Słychać trzask dartego płótna. Białe oddziela się od czerwonego. Czerwone wraca na drzewce, ale znaczy już co innego, innym celom służy niż wtedy, gdy stanowiło jedność z białym. Barwy na polskiej fladze mają pochodzenie heraldyczne – w herbie Polski widnieje biały orzeł na czerwonym tle. Na jednym z plakatów propagandowych z września 1939 r. szyję karykaturalnego Orła Białego przeszywa bagnet krasnoarmiejca. Sowiecki żołnierz w hełmie z czerwoną gwiazdą przedstawiony został niczym olbrzym (zajmuje trzecią część powierzchni obrazu). Polski orzeł ma półprzymknięte oczy i