Gombrowicz od przodu i tyłu

A jednak rząd uległ „rusofobicznym” odruchom opinii publicznej oraz presji „zimnowojennych” kół NATO i odwołał obchody Roku Rosji w Polsce. Jeszcze do dziś trudno jest mi pokonać dysonans poznawczy związany z tym wydarzeniem. Przygotowania szły pełną parą, praktycznie od katastrofy smoleńskiej. Zaplanowano setki imprez i nagle się okazało, że ludzie, którzy na widok Władimira Putina kulili się w fotelu jak myszki, teraz pobrzękują szabelką, nie widząc niczego zdrożnego w odwołaniu Roku Rosji. Nagle wszyscy ci dawni „geopolityczni realiści” odnaleźli się po słusznej stronie barykady i obsobaczają rosyjski imperializm aż miło. Podejrzewam, że robią to nie tyle z własnej woli, ile wskutek zwykłego przesuwania się frontów! W roli „ostatniego rusofila” ostanie się nam tylko Janusz Korwin-Mikke