Z jednego krańca Limy na drugi

Gdyby przyjeżdżający po raz pierwszy do Limy mieli możliwość zapamiętania z całego miasta tylko jednej, najbardziej rzucającej się w oczy rzeczy, najprawdopodobniej byliby to właśnie oni. Naganiacze. – Halo! Stop! Stop! Chcę wysiąść! – z pasażerskiego tłoku słychać kobiecy głos. – Piękna, wcześniej z takimi życzeniami, wcześniej... – pada odpowiedź gdzieś z przodu. – Ale ja muszę tutaj! Por favor! – No, już, już... – pisk opon i busik staje. Objuczona zakupowymi torbami kobiecina rozpoczyna walkę z tłumem pasażerów tarasujących wejście. Nikt przecież nie wyjdzie. Bo i nikt nie jest głupi. Na poboczu już zgromadziła się grupka chętnych do zabrania. Kto wyjdzie, może już z powrotem nie wejść. Pani daje sobie jednak jakoś radę. – Vamos! – krzyczy ubrany w czapkę z daszkiem chudzielec. Ma