Wielka cisza

Triduum Paschalne, które dziś dobiega końca, nie jest czasem wspominania, lecz czynienia teraźniejszym tego, co stało się niemal dwa tysiące lat temu. I warto o tym nieustannie pamiętać.

Wielka Sobota jest jednym z najtrudniejszych dni w roku liturgicznym. Wbrew pozorom tego dnia nie jest sprawowana msza święta. Kościół trwa w milczeniu przy grobie Zbawiciela, kontempluje jeszcze Jego mękę i śmierć, Jego wielki krzyk do Boga, Jego samotność, ale także Jego wstąpienie do otchłani, z której wyprowadzić ma sprawiedliwych dawnych czasów. Jego krew, Jego krzyżowa męka uwalniają wszystkich, uzdrawiają nie tylko sprawiedliwych pierwszego przymierza, ale także – w co głęboko wierzył Kościół – sprawiedliwych pogan, by wymienić tylko Sokratesa. Gdy tu na ziemi trwa cisza, tam w przestrzeni sakralnej rozgrywa się wielki dramat wyzwolenia. To bardzo mocno przypomina, że nie wszystko dzieje się po tej stronie – że wybór Chrystusa może się dokonać także na granicy czasu, w innej przestrzeni.

Z naszej doczesnej perspektywy jest to jednak czas wielkiego milczenia. Kościół i świat zamiera wówczas w oczekiwaniu. Pan umarł, Bóg-człowiek nie żyje, Bóg życia wszedł w tajemnicę śmierci. Gdy w otchłani Jezus wyprowadza zmarłych ku wolności, tu, na ziemi, trwa oczekiwanie. Trzeba nam tego dnia wejść w wielką ciszę, w wielki dramat tamtego dnia, towarzyszyć apostołom, którzy stracili nadzieję, wizję swojego życia, którzy uznali, że wszystko się skończyło. Większość z nich porzuciła Pana, został pod krzyżem tylko Jan. Piotr się zaparł, Judasz zdradził, inni uciekli. Ten, który miał im dać wolność, zginął. Apostołowie nie mieli pojęcia, że dzień później Pan zmartwychwstanie. I nawet gdy to się stało, wcale nie było łatwo im w to uwierzyć.

Adoracja, modlitwa, post – to tego dnia akt towarzyszenia Jezusowi, ale także wejścia w tamtą teraźniejszość – w samotność, strach, osamotnienie apostołów i wielką tajemnicę wyprowadzenia z otchłani sprawiedliwych. Wieczorem tego dnia, gdy zapadnie zmrok, gdy zgodnie z żydowskim i chrześcijańskim kalendarzem rozpoczyna się już niedziela, rozpocznie się triumfalna Liturgia Paschalna. Od śmierci przejdziemy do życia. Na naszych oczach rozegra się cały dramat historii zbawienia – od upadku pierwszych ludzi aż do Zmartwychwstania. Tej nocy Chrystus zmartwychwstanie, a my będziemy w wydarzeniach tej nocy uczestniczyli.